Bp prof. zw. dr hab. Jan Kopiec (ur. w 1947 r.). W latach 1978–1982 odbył studia specjalistyczne w Instytucie Historii Kościoła Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w zakresie nauk pomocniczych historii (archiwistyki), które ukończył w 1982 r. uzyskaniem stopnia doktora teologii w zakresie historii Kościoła na podstawie pracy pt. Historiografia diecezji wrocławskiej do roku 1821, pisanej na seminarium naukowym ks. prof. dr. hab. S. Librowskiego. W październiku 1982 r. mianowany został wykładowcą historii Kościoła w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. Rok akademicki 1984–1985 spędził w Rzymie na kwerendzie w Archiwum Watykańskim, pogłębiając równocześnie studia z zakresu archiwistyki kościelnej w Scuola Vaticana di Paleografia, Diplomatica ed Archivistica, uwieńczone uzyskaniem dyplomu jej ukończenia. 5 grudnia 1992 r. został mianowany przez. Jana Pawła II biskupem pomocniczym diecezji opolskiej, natomiast 29 grudnia 2011 r. Benedykt XVI mianował go biskupem gliwickim. Od chwili utworzenia w 1994 r. Uniwersytetu Opolskiego z Wydziałem Teologicznym został zaangażowany w Katedrze Historii Kościoła i Patrologii jako adiunkt. W 1998 r. przeprowadził przewód habilitacyjny na Wydziale Teologii KUL na podstawie dotychczasowego dorobku oraz przedstawionej rozprawy pt. Między Altransztadem a Połtawą. Stolica Apostolska wobec obsady tronu polskiego w latach 1706–1709 wraz z dwoma tomami edycji źródeł nuncjusza J. Piazzy jako integralną całością. W 2003 r. uzyskał tytuł profesora nauk teologicznych na podstawie dorobku i pracy pt. Biskup Henryk Grzondziel (1897–1968). W służbie Kościoła na Śląsku. Zainteresowania naukowe bpa J. Kopca koncentrują się wokół tematyki związanej z odnową trydencką w diecezji wrocławskiej, dziejów Kościoła na Śląsku Opolskim, obecnej diecezji opolskiej oraz dziejów nuncjatury apostolskiej w Polsce w XVIII w. Jest autorem blisko 500 artykułów, opracowań i recenzji, w tym 16 książek. Wypromował dotychczas 11 doktorów oraz 70 magistrów, brał udział w 15 przewodach habilitacyjnych oraz 21 doktorskich w charakterze recenzenta.